Język nas zdradza

PiS, który ma we władaniu rząd, prezydenta, Sejm, Senat, prokuraturę, sądy, służby specjalne, armię itd. – nadal chce wcielać się w rolę ofiary.

1. Pierwszym, który informuje nas, że coś istotnego dzieje się w społecznej przestrzeni publicznej, jest… język. Zmiana języka, którym mówimy czy opisujemy zjawiska, anonsuje również zmianę naszej społecznej rzeczywistości. Także tej politycznej. Dlatego ten, kto w polityce pozbawiony jest językowej wrażliwości, może się niemile zaskoczyć.

Po wybuchu afery z KNF, w której głównymi bohaterami są pisowscy politycy i ich nominaci kierujący państwowymi instytucjami, widać, jak szybko zmienił się język opisujący partię rządzącą.

Dziś już dość powszechnie – szczególnie widać to w mediach społecznościowych, ale także w tradycyjnych gazetach – działalność pisowskiego rządu i partii opisuje się następującymi zwrotami: „mafia PiS”, „ośmiornica PiS”, „złodziejskie państwo”, „państwo z tektury”, „układ PiS”, „afera PiS”, „taśmy PiS”… Co ciekawe, nawet zwrot „państwo teoretyczne”, który miał opisywać rządy PO, obecnie doskonale oddaje stan państwa zarządzanego przez PiS. Wykorzystuje to skrupulatnie autor tego zwrotu, były minister spraw wewnętrznych Bartłomiej Sienkiewicz.

2. Jednak najlepszym świadectwem, że PiS jest na zakręcie, a język opisujący jego działania uległ radykalnej zmianie, jest komentarz pisowskiego ministra Piotra Glińskiego. Abstrahując od niestosowności porównania, to Gliński dostrzegł, że suweren na serio się wkurzył: „Język, którym mówi się o PiS, ma wykluczać, unicestwiać, ma nas odczłowieczyć, delegitymizować, mamy być traktowani jak Żydzi przez Goebbelsa. Ma wzbudzić do nas obrzydzenie”.

Absurdalność tego porównania bije po oczach. Pokazuje również brak przyzwoitości. Jednak najbardziej intrygujące jest to, że PiS nie ma sobie nic do zarzucenia w sprawie kolonizowania państwa. Że wobec kryzysu wiarygodności (pamiętacie słynne stwierdzenie Kaczyńskiego: „do polityki nie idzie się dla pieniędzy”) partia władzy stosuje przećwiczony i w naszej rzeczywistości stosowany już kilkakrotnie przez prawicę zabieg.

Mówi się tu, ustami Glińskiego wprost, że dobry i uczciwy PiS jest ofiarą złych i zdemoralizowanych bankierów. Oraz, co ważne, niepatriotycznych mediów. Partia, która ma we władaniu rząd, prezydenta, Sejm, Senat, prokuraturę, sądy, służby specjalne, armię – nadal chce wcielać się w rolę ofiary. Tym zabiegiem minister Gliński obraża oczywiście każdego używającego rozumu człowieka, ale za to budzi emocje. Jakie? Litość. A ta z kolei ma prowadzić do wybaczenia. I puszczenia w niepamięć.

3. Nie wiem, czy metoda, w której PiS ustawia się w roli ofiary, zda egzamin. I sprawi, że suweren okaże litość i wybaczenie. Wiem jednak, że język, jak mówi żydowski filozof Franz Rosenzweig, to więcej niż krew. To, jak mówimy, przekłada się na to, jak myślimy. A w konsekwencji podejmujemy wyborcze decyzje.

Jeśli opozycji na dłużej uda się sprawić, że działania PiS będą opisywane językiem ostatnich kilku dni, to granie partii Kaczyńskiego na ofiarę własnych, niecnych decyzji może okazać się mało skuteczne.